Spanneund!

Jaja, de Herfstkool van 2013 is alweer bijna gedaan! De deelnemende artikels zijn ingeleverd! Alle schrijvers wachten nu in extreme spanning, terwijl de jury het kalmpjes aandoet om dan op het einde gewoon een beetje te dobbelen met een dobbelsteen. De gemiddelde gebruiker zit nu te trillen van spanning, en één heeft ondertussen een moordpoging gedaan op een jurylid dat volgens hem alles vertraagde. Deze zit nu in de OnStelling van Oncyclopolis, en wordt pas een week na de uitslag vrijgelaten uit zijn zwaar bewaakte cel.
Het bovenstaande geraaskal was van geen nut, aangezien er helemaal niemand opgepakt is8 Haha! Schrijver dezes was gewoon te zenuwachtig, en raaskalt maar wat!

SCHRIJFT U ALLEN IN!













Meer valt hier niet over te zeggen.

Groeten,
De Piepercommisie

Peer em niet - de Zomerpeer is daar

Beste lezer, DE MEGAFANTASTISCHE ZOMERPEER IS DAAR! Als één van de vier grote schrijfwedstrijden op Oncyclopedia, verdient die toch wel een beetje aandacht? Dus, m.a.w., meld je vandaag nog aan en schrijf het grootste meesterwerk ooit! Geen meester, of geen zin in een werk maken omdat het vakantie is? Je kan nog steeds jureren! Onze vaste jury is immers altijd blij met een hulpje om koffie te brengen. Juryleden kunnen zich aanmelden op dezelfde pagina onder de kop Jury. Wij hopen u allen op de Piepercompetitie te zien verschijnen!
Groeten,
De Piepercommissie

Examens, het was leuk dat je er was, maar nog leuker dat je wegging

Jaja, schrijver blogger dezes is úíterst entoesjast, niet alleen omdat hij niet meer moet letten op zijn spelling op examens zoals Nederlands, maar algemeen, zijn examens zijn voorbij!!! Twee weken hard zwoegen waren het absolúút niet waard, maar dat mooie getalletje met een acht of negen voor is het waarschijnlijk wél waard. Maar niet alleen die monsterlijke examens zijn achter de rug, maar ook heel dit verdomde jaar! Voorbij! Voorbij!!! Vakaaaaaaaaaaaaaantie! Ik wou nu ook Zomervakantie zeggen, natuurlijk, maar dat is nu niet echt van toepassing met dit weer.
In ieder geval: Wees blij, Feest, Fuift, Drinkt, Schrijft!

VAKANTIE

Hoe het ook moge zijn in Nederland, in Vlaanderen is het vakantie. In alle Vlaamse scholen werd er spontaan gejuicht en gefeest na het geluid van de bel der verlossing (tot de leerkrachten kwamen aanzetten met vakantietaken natuurlijk). Ook op de Vlaamse afdeling van de Oncycloversiteit was het een en al feest. Dit vonden professoren echter onbeleefd, en als straf moesten alle studenten spambots blokkeren in de vakantie. De bovenstaande Viltkrieken worden op dit moment door velen gedronken in Oncyclopolis, en vanavond barst het feest echt los.

Daar zijn we weer

Een puzzel, maar niet de onze.

Dit blog zou eigenlijk dienen voor willekeurig geneuvel en servergezeur, om ook tegelijkertijd als een soort noodcentrum te dienen, maar dat laatste zou dus eigenlijk het echte gebruik zijn van dit blog. Updates over de servers, inside stories - in ieder geval voor hen die dit interessant c.q. nuttig achten.

We hebben een tijdje last van spambots. Niet zozeer met het slopen van paginæ, maar door het heel vaak aanmaken van allerlei junk-accounts. Nu hebben we onlangs, in onze cyberkrieg tegen de spambots, na een week of vier dit moeten aanzien en onze Man aan de andere kant van de Oceaan na vier maal te hebben gemaild over dit, een nieuw dingetje geïnstalleerd waarbij een puzzel opgelost moet worden om een account aan te maken, maar dit schijnt dus ook te werken bij anonieme gebruikers die een bewerking willen opslaan. Dit hoort uiteraard niet zo daar, dus moeten we het een en ander nog laten aanpassen. Dit schijnt ook bij gewone gebruikers zo te zijn, maar dat zou helemaal erg zijn... Dit zou alleen beperkt moeten blijven tot het aanmaken van een account en het plaatsen van externe links in artikelen.

De puzzeltjes waar we het over hebben zien er zo uit:

Een juist (?) ingevulde puzzel.

Ook merken we wat de-synchronisaties tussen .net en .org maar daar is niks over te zeggen.

De redactie.

Nutteloos gezeik van een nutteloos persoon

Nomnomnom. Dit was me toch zo'n moment... Ik bedoel; ik heb wel vaker zo'n moment, hoor. Daar niet van. Maar dit was me toch echt wel zo'n moment. Dan denk je toch zo van: "Is dit nou zo'n moment, of niet?". En achteraf weet je het helemaal zeker. Dit was er een. Een onvervalst momentje.

Misschien moet ik toch maar verklaren wat voor een momentje dit dan wel ofte niet was. Dit hele verhaal begint rond een uur of zeven, als m'n vader met gekamd haar en een nette blouse in de kamer in z'n stoel zit. Da's op zich al eng, maar niet ongewoon. Zo zit-ie normaal ook als-tie ergens naartoe moet. Vang ik dus op dat het kaartavond is, uit zijn gesprek met m'n moeder, terwijl Mathijs van Nieuwkerk op de achtergrond staat te blèren hoe geweldig hij die knakker van een Mike Boddé wel niet vindt. Nou zeg je misschien: "Hè? Maar De Wereld Draait Door begint toch pas om half acht?", maar daar gaat het toch helemaal niet om, jij achterlijke debiel! Houdt toch godver je muil dicht als ik zit te praten, en ga er niet als een mongloïde schapenkop doorheen lopen blèren!

Goed, waar was ik gebleven? Oh ja, kaartavond dus. Dat is zo'n avond waarbij een groepie stellen (vier natuurlijk, hoe ken je anders klaverjassen...) bij mekaar komt, de vrouwen in de huiskamer gaan zitten ouwehoeren met wijn, en de mannen in de keuken met bier en een kaartspel. De vrouwen kaarten niet, want die begrijpen er geen donderr van, terwijl dat feit de mannen er totaal niet van weerhoudt om toch te gaan kaarten.

Dus ik, al helemaal lekker gemaakt dat ik een keer alleen op de bank ken leggen zonder helemaal achterlijk te worden van dat geklef van m'n moeders zwijmelfilms, of dat verdovende geknal van m'n vaders oorlogsfilms, wacht geduldig af tot dat die twee het huis uit gerot zijn. Ik zap over naar kanaal 19 (Comedy Central), waar het infantiele gezeik me al opwacht, pak een trog chips en begin me vol te stouwen. Heerlijk. Community heet dat, volgens mij. Lekker makkelijk te volgen, en die twee hersencellen daarboven hoeven ook lekker weinig te doen.

Zit ik net lekker m'n hersenen dood te maken, hoor ik de achterdeur gaan. Ik denken: Dat zal m'n broer wel wezen, of zo. Had die geen brandweerdienst? Maar nee, het is m'n vader! "Daar zijn we weer, hoor!" Wat in godensnaam?! Vertellen die twee dat ze zich vergist hadden in de week, omdat ze de verkeerde datum op de kalender hadden gekalkt. Dwazen! Ik wil naar m'n eigen dwaze køtprogramma's kijken, niet naar die van jullie. Dat zeg ik dan toch maar niet hardop. Vertellen ze me nog wel, dat ik verder mag kijken. God zij dank. God zei dank? Is het nou, God zij dank, of God zei: "Dank."? Dit is verwarrend.

Maar goed. Verder met m'n verhaal dus. Ik zit nog steeds die vage shit te kijken. Met die twee in hun stoel is 't minder geweldig, maar nog steeds wel chil. Zegt m'n moeder plots "Vindt je dit echt leuk? Kan-ie niet over?", en voordat ik het door heb is de afstandsbediening al de hand van m'n vader in geslopen, en zitten we de rest van de avond bekervoetbal te kijken waarvan we de uitslag toch al weten! AZ, dat net aan wint van Ajax, speelt in de finale tegen PSV, dat PEC Zwolle finaal heeft ingemaakt, simpel. PSV neemt die rotbeker mee naar huis, zet het naast dertig andere bekers in een veel te stoffige vitrine, en drie weken later duikt dat ding op bij Studio Voetbal, waar een zogenaamd "beschaamde" Theo Maassen het op de tafel neerzet en bekent dat hij het gejat heeft omdat hij ontevreden was met "de resultaten van de afgelopen weken". Om de woorden van de meester te citeren: "Waarom staan die amateurs nou tweede?! PSV hoort toch gewoon te winnen?! Waarom kan dat niet eens een keer?!", vergetend erbij te vertellen dat ze al 21 keer kampioen zijn geweest, om te vervolgen: "BOERUH! BOERUH! EINDHOVUH! EINDHOVUH! Eindhoven de gekstuh!".

De moraal van dit verhaal? Geloof nooit in je ouders vermogen om hun kalender bij te houden, klaverjasavonden zijn nutteloos, Comedy Central maakt je hersendood (dat is dus iets goeds), en bekervoetbal is nog nuttelozer dan competitievoetbal. Van deze dingen hoor je allemaal niet blij te worden. Sterker: Wordt maar gewoon nooit ergens blij mee, anders kan het je alleen maar teleur stellen. Want uiteindelijk is het leven volledig køt, en hoe blij, gezond of rijk we ook zijn, uiteindelijk worden we allemaal weggestopt onder een steen of in een vaas op de haard of tv. Manmanman...