God houdt van dit weblog
Hij die Hemel en Aarde geschapen heeft, liet Zijn Alziend Oog op deze pagina vallen. En Hij zag dat het goed was, en zegende deze Site.

woensdag 27 februari 2013

Nutteloos gezeik van een nutteloos persoon


Nomnomnom. Dit was me toch zo'n moment... Ik bedoel; ik heb wel vaker zo'n moment, hoor. Daar niet van. Maar dit was me toch echt wel zo'n moment. Dan denk je toch zo van: "Is dit nou zo'n moment, of niet?". En achteraf weet je het helemaal zeker. Dit was er een. Een onvervalst momentje.
Misschien moet ik toch maar verklaren wat voor een momentje dit dan wel ofte niet was. Dit hele verhaal begint rond een uur of zeven, als m'n vader met gekamd haar en een nette blouse in de kamer in z'n stoel zit. Da's op zich al eng, maar niet ongewoon. Zo zit-ie normaal ook als-tie ergens naartoe moet. Vang ik dus op dat het kaartavond is, uit zijn gesprek met m'n moeder, terwijl Mathijs van Nieuwkerk op de achtergrond staat te blèren hoe geweldig hij die knakker van een Mike Boddé wel niet vindt. Nou zeg je misschien: "Hè? Maar De Wereld Draait Door begint toch pas om half acht?", maar daar gaat het toch helemaal niet om, jij achterlijke debiel! Houdt toch godver je muil dicht als ik zit te praten, en ga er niet als een mongloïde schapenkop doorheen lopen blèren!
Goed, waar was ik gebleven? Oh ja, kaartavond dus. Dat is zo'n avond waarbij een groepie stellen (vier natuurlijk, hoe ken je anders klaverjassen...) bij mekaar komt, de vrouwen in de huiskamer gaan zitten ouwehoeren met wijn, en de mannen in de keuken met bier en een kaartspel. De vrouwen kaarten niet, want die begrijpen er geen donderr van, terwijl dat feit de mannen er totaal niet van weerhoudt om toch te gaan kaarten.
Dus ik, al helemaal lekker gemaakt dat ik een keer alleen op de bank ken leggen zonder helemaal achterlijk te worden van dat geklef van m'n moeders zwijmelfilms, of dat verdovende geknal van m'n vaders oorlogsfilms, wacht geduldig af tot dat die twee het huis uit gerot zijn. Ik zap over naar kanaal 19 (Comedy Central), waar het infantiele gezeik me al opwacht, pak een trog chips en begin me vol te stouwen. Heerlijk. Community heet dat, volgens mij. Lekker makkelijk te volgen, en die twee hersencellen daarboven hoeven ook lekker weinig te doen.
Zit ik net lekker m'n hersenen dood te maken, hoor ik de achterdeur gaan. Ik denken: Dat zal m'n broer wel wezen, of zo. Had die geen brandweerdienst? Maar nee, het is m'n vader! "Daar zijn we weer, hoor!" Wat in godensnaam?! Vertellen die twee dat ze zich vergist hadden in de week, omdat ze de verkeerde datum op de kalender hadden gekalkt. Dwazen! Ik wil naar m'n eigen dwaze køtprogramma's kijken, niet naar die van jullie. Dat zeg ik dan toch maar niet hardop. Vertellen ze me nog wel, dat ik verder mag kijken. God zij dank. God zei dank? Is het nou, God zij dank, of God zei: "Dank."? Dit is verwarrend.
Maar goed. Verder met m'n verhaal dus. Ik zit nog steeds die vage shit te kijken. Met die twee in hun stoel is 't minder geweldig, maar nog steeds wel chil. Zegt m'n moeder plots "Vindt je dit echt leuk? Kan-ie niet over?", en voordat ik het door heb is de afstandsbediening al de hand van m'n vader in geslopen, en zitten we de rest van de avond bekervoetbal te kijken waarvan we de uitslag toch al weten! AZ, dat net aan wint van Ajax, speelt in de finale tegen PSV, dat PEC Zwolle finaal heeft ingemaakt, simpel. PSV neemt die rotbeker mee naar huis, zet het naast dertig andere bekers in een veel te stoffige vitrine, en drie weken later duikt dat ding op bij Studio Voetbal, waar een zogenaamd "beschaamde" Theo Maassen het op de tafel neerzet en bekent dat hij het gejat heeft omdat hij ontevreden was met "de resultaten van de afgelopen weken". Om de woorden van de meester te citeren: "Waarom staan die amateurs nou tweede?! PSV hoort toch gewoon te winnen?! Waarom kan dat niet eens een keer?!", vergetend erbij te vertellen dat ze al 21 keer kampioen zijn geweest, om te vervolgen: "BOERUH! BOERUH! EINDHOVUH! EINDHOVUH! Eindhoven de gekstuh!".
De moraal van dit verhaal? Geloof nooit in je ouders vermogen om hun kalender bij te houden, klaverjasavonden zijn nutteloos, Comedy Central maakt je hersendood (dat is dus iets goeds), en bekervoetbal is nog nuttelozer dan competitievoetbal. Van deze dingen hoor je allemaal niet blij te worden. Sterker: Wordt maar gewoon nooit ergens blij mee, anders kan het je alleen maar teleur stellen. Want uiteindelijk is het leven volledig køt, en hoe blij, gezond of rijk we ook zijn, uiteindelijk worden we allemaal weggestopt onder een steen of in een vaas op de haard of tv. Manmanman...

Oncyclopedia heeft een blog!

Welkom op het blog van Oncyclopedia! Gebruikers kunnen stukjes plaatsen over Oncyclopedia, over zichzelf, of over hun ervaringen over Oncyclopedia. Er kunnen ook stukjes verschijnen over leuke nieuwtjes en weetjes. U kan (anoniem) reageren en wees alles behalve objectief. Maar uiteraard verwijzen we nog steeds naar onze enige echte site, Oncyclopedia! Leest wollig!