He Oncyclopedia,
Ik heb een maand of drie terug na een hele tijd een kat gehad te hebben uiteindelijk na een half jaar weer een huisdier gekregen. Ik wilde niet nog eens een kat, maar zeker ook geen hond, cavia of andere kleine logge haarbal van een knaagdier. Ik twijfelde aan dwergpapegaaien of kanariepietjes, maar mijn oog viel op een dier dat ik zag lopen in een bos op vakantie. Ik was meteen verkocht, en Boris (zo noemde ik 'm meteen) moest mee naar huis! Het kostte wat pijn, moeite en een graai uit mijn spaarpot om 'm mee te krijgen; niet omdat ze vanuit mijn vakantieadres in Bolivia geen dieren de grens over willen sturen, maar wat was het nou, Boris is een vogelspin en daar hadden de lokale autoriteiten wat moeite mee. Het is inderdaad wat ongebruikelijk en zeker weer eens wat anders dan een hond of een kat (zeker op school viel het noemen van huisdieren bij iedereen verkeerd), maar goed, na een tijdje gedoe (ook met de dierenbescherming hier) mocht ik 'm houden.
Nou, dat over hoe ik Boris kreeg, maar nu wat meer over Boris zelf. Boris is een lief beest. Hij heeft een spanwijdte van bijna mijn etensbord en is vaak lui, maar als 'ie eten krijgt is 'ie altijd heel spontaan, enthousiast en geduldloos, waardoor 'ie dan rondjes gaat rennen of op tafel springt (ja, hij springt) om al vroegtijdig zijn maal te verorberen, vaak bestaande uit musjes, of zo nu en dan duiven of kraaien, hoewel 'ie ook niet vies is van sprinkhanen of andere kleinere dieren. De vogels enzo vangt 'ie zelf. Boris is ook na het eten erg speels en energiek, en doet dan graag allerlei kunstjes. Hij is bijvoorbeeld goed in pootjes geven, zitten, liggen, zelfs rechtop staan, van mijn hele kamer één grote bende maken aan webben als ik z'n kootje weer eens vergeten ben dicht te doen en ook omrollen, maar dan komt de stumperd weer niet terug overeind, dus moet ik 'm vaak een handje helpen. Hij houdt ervan om gekieteld te worden en om vrij rond te lopen in de tuin (wel aan een tuigje, anders loopt 'ie misschien weg), hoewel ik dat soms wel eens lastig vind, omdat wanneer hij in de tuin is, dan ook vaak in bomen gaat klimmen en dan niet graag er meer uit komt. Zo nu en dan komt 'ie wel als ik 'm roep, maar vaak moet ik zelf de boom in. Typisch met die beesten ook volgens mij.
Zoals ik al noemde is Boris een opvallend huisdier voor mijn klasgenoten en leraren. Mijn biologieleraar kon het niet geloven, maar was toch erg geïnteresseerd in Boris en vroeg of ik Boris niet een keer mee kon nemen. Nou, op de dag dat 'ie mee naar school ging, was 'ie erg enthousiast, en dat hadden ze geweten op school! De meiden die waagden het niet om in de buurt te komen van Boris, net als het overgrote deel van de jongens. Ik snap dat alleen niet, omdat Boris niks doet en verder hartstikke lief is. Ik liet hem maar niet uit z'n kooitje omdat ik z'n tuigje was vergeten, maar verder had ik ze de dag van hun leven bezorgd geloof ik.
Ik ga vaak met Boris om, en Boris is ook vaak bij mij aanwezig bij mijn huiswerk enzo. Net zo gewoon als een kat. Alleen wilt mijn zusje niks met Boris te maken hebben omdat Boris ooit eens haar hamster had opgegeten. Ik heb Boris wel aangegeven en duidelijk gemaakt dat 'ie dat nooit meer mag doen, en ik denk dat 'ie dat wel begrijpt.
Grtz!
Edvin
Tot zover Edvins bericht over Boris de vogelspin. Nu wisten we al dat spinnen prima te houden zijn als huisdier, en weten we dondersgoed dat mensen vaak (onterecht trouwens) niet gecharmeerd zijn van de acht-potige diertjes, ook al zijn ze klein, maar dit bewijst wel dat het net zo goed kan met koeien en andere typische dieren die gehouden kunnen worden als huisdier. Een kleine kanttekening van de kant onzer redactie: wie noemt z'n spin nu Boris, en volgens ons is het een beetje onverantwoord (understatement...) om een vogelspin als Boris nu geen kennis te laten maken met bijvoorbeeld konijnen, om hem te leren wat 'ie zeker niet moet gaan eten. In ieder geval wagen wij ons niet aan spinnen als huisdier; het uitlaten moet hels zijn - dat is iets teveel van het goede.
Ik heb een maand of drie terug na een hele tijd een kat gehad te hebben uiteindelijk na een half jaar weer een huisdier gekregen. Ik wilde niet nog eens een kat, maar zeker ook geen hond, cavia of andere kleine logge haarbal van een knaagdier. Ik twijfelde aan dwergpapegaaien of kanariepietjes, maar mijn oog viel op een dier dat ik zag lopen in een bos op vakantie. Ik was meteen verkocht, en Boris (zo noemde ik 'm meteen) moest mee naar huis! Het kostte wat pijn, moeite en een graai uit mijn spaarpot om 'm mee te krijgen; niet omdat ze vanuit mijn vakantieadres in Bolivia geen dieren de grens over willen sturen, maar wat was het nou, Boris is een vogelspin en daar hadden de lokale autoriteiten wat moeite mee. Het is inderdaad wat ongebruikelijk en zeker weer eens wat anders dan een hond of een kat (zeker op school viel het noemen van huisdieren bij iedereen verkeerd), maar goed, na een tijdje gedoe (ook met de dierenbescherming hier) mocht ik 'm houden.
Nou, dat over hoe ik Boris kreeg, maar nu wat meer over Boris zelf. Boris is een lief beest. Hij heeft een spanwijdte van bijna mijn etensbord en is vaak lui, maar als 'ie eten krijgt is 'ie altijd heel spontaan, enthousiast en geduldloos, waardoor 'ie dan rondjes gaat rennen of op tafel springt (ja, hij springt) om al vroegtijdig zijn maal te verorberen, vaak bestaande uit musjes, of zo nu en dan duiven of kraaien, hoewel 'ie ook niet vies is van sprinkhanen of andere kleinere dieren. De vogels enzo vangt 'ie zelf. Boris is ook na het eten erg speels en energiek, en doet dan graag allerlei kunstjes. Hij is bijvoorbeeld goed in pootjes geven, zitten, liggen, zelfs rechtop staan, van mijn hele kamer één grote bende maken aan webben als ik z'n kootje weer eens vergeten ben dicht te doen en ook omrollen, maar dan komt de stumperd weer niet terug overeind, dus moet ik 'm vaak een handje helpen. Hij houdt ervan om gekieteld te worden en om vrij rond te lopen in de tuin (wel aan een tuigje, anders loopt 'ie misschien weg), hoewel ik dat soms wel eens lastig vind, omdat wanneer hij in de tuin is, dan ook vaak in bomen gaat klimmen en dan niet graag er meer uit komt. Zo nu en dan komt 'ie wel als ik 'm roep, maar vaak moet ik zelf de boom in. Typisch met die beesten ook volgens mij.
Zoals ik al noemde is Boris een opvallend huisdier voor mijn klasgenoten en leraren. Mijn biologieleraar kon het niet geloven, maar was toch erg geïnteresseerd in Boris en vroeg of ik Boris niet een keer mee kon nemen. Nou, op de dag dat 'ie mee naar school ging, was 'ie erg enthousiast, en dat hadden ze geweten op school! De meiden die waagden het niet om in de buurt te komen van Boris, net als het overgrote deel van de jongens. Ik snap dat alleen niet, omdat Boris niks doet en verder hartstikke lief is. Ik liet hem maar niet uit z'n kooitje omdat ik z'n tuigje was vergeten, maar verder had ik ze de dag van hun leven bezorgd geloof ik.
Ik ga vaak met Boris om, en Boris is ook vaak bij mij aanwezig bij mijn huiswerk enzo. Net zo gewoon als een kat. Alleen wilt mijn zusje niks met Boris te maken hebben omdat Boris ooit eens haar hamster had opgegeten. Ik heb Boris wel aangegeven en duidelijk gemaakt dat 'ie dat nooit meer mag doen, en ik denk dat 'ie dat wel begrijpt.
Grtz!
Edvin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten